طول عمر شیهان Nishio سرشار از شمار زیادی افتخارات و کسب مقام های متعدد در ورزشهای رزمی ژاپنی می باشد که از آن جمله می توان دان ۸ آی کی دو، دان ۷ در Nihon Iaido Zendoku (هنر شمشیر زنی)، دان ۴ جودو، دان ۴ شیندو شیزن ریو کاراته و آموزش در Shindo Muso Ryu Jodo (هنر رزمی چوب) و Hozoin Ryu Yari (هنر رزمی نیزه) نام برد. او جایزه Budo Kyoryusho را از فدراسیون Budo ژاپن بخاطر یک عمر تلاش و همکاری در توسعه و پیشرفت آی کی دو در سراسر جهان دریافت نمود. وی در سال ۱۹۲۷ در استان آئوموری از شمال ژاپن متولد شد. در سال ۱۹۴۲، در سن ۱۵ سالگی، در میان هرج و مرج ناشی از جنگ جهانی دوم به توکیو رفت و در آنجا شروع به کار در ضرابخانه وزارت مالی و بانکداری ژاپن نمود. در همان زمان او شروع به تمرین جودو در یکی از باشگاههای نزدیک محل کارش نمود و چندین روز پس از اتمام جنگ در ۱۵ اوت ۱۹۴۵ ، در اول سپتامبر همان سال محل کار خود را به قصد پیوستن به Kodokan (مقر جهانی جودو) ترک نمود. زمانی که او وارد ساختمان Kodokan شد هیچ چیز بجز پنجره های شکسته شده ناشی از بمباران جنگ و یک سرایدار پیر در آنجا نبود. هیچ فرم ثبت نامی وجود نداشت و از این رو نیشیو اسم خود را بر تکه کاغذی نوشت و در گوشه ای قرار داد. وی به گفته خودش اولین فردی بود که بعد از جنگ به Kodokan پیوست. اغلب اوقات که وی برای تمرین به آنجا میرفت هیچ کس در آنجا وجود نداشت و او به ناچار زمان خود را صرف تمرین Ukemi می نمود و به خانه باز می گشت.
پس از یکسال همه چیز در Kodokan رو به بهبودی گذاشت. وی نزد Kyuzo Mifune (1883-1965) معروف، دارنده دان ۱۰ جودو که چهارمین فرد از ۱۸ دارنده دان ۱۰ جودو در Kodokan بود، آموزش دید. Mifune یکی از بزرگترین مدرسان جودو تا به امروز شناخته می شود. Nishio فردی بسیار سختکوش در جودو بود اما در سن ۲۳ سالگی محدودیتهای عملی در رقابتهای جودو سبب گردید تا وی ادامه راه در این رشته ورزشی را متوقف و آموزش کاراته تحت نظر Yasuhiro Konishi (1893-1983) یکی از اولین اساتید کاراته سرزمین ژاپن را آغاز نماید.
Yasuhiro Konishi موتور پیشران توسعه کاراته در ژاپن بود. وی بنیانگذار Shindō jinen-ryū کاراته بود. Konishi هنر آی کی دو را نیز نزد استاد بزرگ موریهه اوشیبا آموخته بود که این دوران برر می گردد به سال ۱۹۳۰ زمانیکه اوشیبا در دوجوی خویش بنام Kobukan در منطقه شینجوکو توکیو به تدریس آی کی دو می پرداخت. Konishi در آن زمان به نمایش کاتای Heian Nidan (کاتای کاراته اوکیناوایی) برای موریهه پرداخت که پس از اجرا موریهه به او گفت که بیشتر از این وقت خود را برای انجام کاتاهای بی استفاده تلف نکند. برخورد رو راست موریهه با کونیشی سبب گردید تا وی با تلاش خود کاتای Tai Sabaki (حرکت بدن) را توسعه دهد که مورد تایید موریهه بزرگ واقع شد. کونیشی با الهام از تعلیمات موریهه موفق شد سه کاتا به نامهایTai Sabaki Shodan ، Tai Sabaki Nidan و Tai Sabaki Sandan را بسط و توسعه دهد. کونیشی همواره می گفت که اوشیبا بهترین هنرمند رزمی است که او تا کنون شناخته شده است. نیشیو چندین سال پس از آموزش دیدن از konishi از شهرت مردی به نام موریهه اوشیبا آگاه شد. در سال ۱۹۵۲ درحالیکه نیشیو ۲۵ ساله بود، یکی از اساتید ارشد دوجوی کونیشی بنام Toyosaku Sodeyama به وی گفت رزمی کاری را دیده که همانند شبه می ماند. نیشیو میگوید “برای من بسیار شگفت آور بود فردی وجود دارد که حتی Toyosaku Sodeyama نیز از حمله به وی عاجز است. او فردی نبود بجز استاد بزرگ Morihei Ueshiba . به هر شکل برای دیدن آی کی دو به دوجوی ایشون رفتم و درجا ثبت نام کردم و به آن دوجو پیوستم. من فقط رفتم تا نگاهی به آی کی دو بیندازم اما پس از آن روز دیگر هرگز به کاراته بازنگشتم”.
در آن زمان آموزش آی کی دو در hombu (دفتر مرکزی) دیگر توسط استاد بزرگ انجام نمی گرفت، اما با نظارت Kisshomaru Ueshiba (فرزند استاد بزرگ) و Koichi Tohei (یکی از شاگردان ارشد استاد بزرگ) به پیش میرفت.نیشیو در مورد آن دوران چنین می گوید “کسی در آنجا نبود و اغلب اوقات من به تنهایی در دوجو به چرخاندن و کار با شمشیر مشغول می بودم و بعد به خانه بازمیگشتم. ما خیلی خوش شانس بودیم که ۵ هنرجو داشتیم. در آن زمان اغلب ژاپنی ها مردمی گرسنه بودند و تنها افرادی برای آموزش می آمدند که به ورزهای رزمی ژاپنی تعصب داشتند. افرادی که برای آموزش می آمدند کسانی بودند که از قبل به هنرهای رزمی جودو و کاراته پرداخته بودند و بدنبال یافتن هنر رزمی عمیق تر و فراتر از آن بودند. لذا فقط افرادی برای آموزش می آمدند که قبلا هنر رزمی دیگری را تجربه کرده بودند. هیچ فردی وجود نداشت که در رزومه خود فقط سابقه آموزش آی کی دو را داشته باشد.
امروزه وقتی افراد تنها به یادگیری آی کی دو می پردازند سایرین با تعجب و شک با این موضوع برخورد می نمایند که آیا آی کی دو به تنهایی چنین قدرتی را برای انسان به ارمغان می آورد؟ ”
یک سال و نیم از حضور نیشیو در Hombu می گذشت که وی برای اولین بار استاد بزرگ را در این مکان ملاقات نمود. در آن دوران استاد بزرگ بیشتر وقت خود را در شهر IWAMA (یکی ازز معروفترین شهرهای هنرهای رزمی ژاپن) به تدریس آی کی دو می گذراند. در آن هنگام نیشیو برای اولین بار هنر ماهرانه شمشیر زنی و استادانه کار با چوب استاد بزرگ را دید و کاملا مجذوب هنر رزمی وی شد. این درحالی بود که استاد بزرگ توضیحاتی بسیار مختصر در مورد چگونگی و چراهای هنر آی کی دو خویش به وی می داد و سوالات بی پاسخ بسیاری را در مورد نقش چوب و شمشیر در آی کی دو در ذهن وی برجا گذاشت. این رفتار سبب گردید تا حس کنجکاوی و علاقه نیشیو در این زمینه افروخته تر و افروخته تر گردد.
در این زمان نیشیو اختیار کار را در دست خود گرفت و در سال ۱۹۵۵ او به یادگیری در رشته IAIDO (هنر شمشیر زنی) تحت نظارت Shigenori Sano دارنده دان ۱۰ در مدرسه Muso Jikiden Eishin-ryu و آموزش Jo-Do (هنر رزمی چوب) تحت نظارت Takaji Shimizu رئیس مدرسه Shindo Muso-ryu پرداخت. ترکیب هنرهای رزمی جودو، کاراته، شمشیر زنی و چوب، عطر و طعم جدیدی به هنر رزمی آی کی دو وی داده بود که همین امر سبب گردید تا هنر وی نتواند نظر اساتیدش را بطور کامل جلب نماید. Koichi Tohei در جایی گفته است “نیشیو آی کی دو انجام نمی دهد و من نمیدانم که آیا او جودو کار یا شاید کاراته کار است اما هر چه هست هنر وی آی کی دو نیست. او نمی داند چگونه قدرت Ki را درون خود توسعه دهد”.
نیشیو حس می کرد که آی کی دو نیاز به بهبود بخشیدن در زمینه های مختلف دارد. بعنوان نمونه برای فرد آی کی دو کار تمام تکنیکهای پرتابی فقط به iriminage, shihonage, and kotegaeshi محدود می شد که از نظر وی قابل قبول نبود. او با وارد کردن تکنیکهای koshiwaza بر اساس تجربه اش در جودو، نوآوری جدیدی را در آی کی دو خلق نمود. وی همچنین بر این عقیده بود که Atemi (ضربه زدن) از جنبه های ضروری درهر هنر رزمی به حساب می آید که پس از اتمام جنگ بطور کامل از آی کی دو حذف شده بود. او بر آن عقیده بود که آی کی دو در صورت نداشتن ضربه و حمله نمی تواند بعنوان یک ورزش رزمی شناخته شود. لذا atemi را بر اساس حرکات شمشیر و تکنیکهای کاراته در تکنیکهای آی کی دو ادغام نمود.
در سال ۱۹۵۸ وی مفتخر به دریافت دان ۵ آی کی دو گردید. در آن زمان هنر آی کی دو در حال پیدا کردن محبوبیت جهانی بود و دوجو های مختلفی در دانشگاهها و ادارات در حال تاسیس بودند. وی در آن زمان مشغول تدریس آی کی دو در دوجوهای مختلف بود. روش آموزش، تکنیکهای خاص آی کی دو و کار با شمشیر و چوب وی در بین مدارس مختلف معروف شده بود و طرفداران زیادی پیدا کرده بود. این در حالی بود که چنین محبوبیتی برای وی هرگز از طرف Hombu Dojo مورد تایید واقع نمی شد. با این حال وی همواره رابطه بسیار خوبی با استاد بزرگ موریهه اوشیبا داشت و در سال ۱۹۷۶ مفتخر به دریافت دان ۸ آی کی دو از دست وی گشت.
در سال ۱۹۸۰ وی از شغل دولتی خود بازنشسته شد و از آن پس بصورت تمام وقت به آموزش دیدن و آموزش دادن آی کی دو پرداخت. او برای مدت ۲۰ سال به سفر به ایالات متحده، اسکاندیناوی و اروپا برای آموزش آی کی دو پرداخت. او در پیشرفت آی کی دو در کشورهای دانمارک، سوئد، جمهوری چک، آلمان و فرانسه بسیار موثر بود. سمینارهای وی در کالیفرنیا توسط Robert and Chikako Bryner (اساتید بزرگ آی کی دو آمریکا) میزبانی می شد و وی توانست نقش بسیار گسترده ای در توسعه آی کی دو در آمریکا داشته باشد. شیهان تکنیکهای خود را با تکیه بر دو اصل هنرهای رزمی “پذیرش” و “عدم درگیری” تصحیح نمود و توسعه داد.
دوران کاری وی در IAIDO (هنر شمشیر زنی) و Jo-Do (هنر چوب) به توسعه و ترکیب تکنیکهای دست خالی، شمشیر و چوب سپری گشت. نیشیو سنسه فرم جدیدی از IAIDO بنام Aikido Toho Iai را بنیان گذاری نمود که در آن رابطه ای عمیق بین Katana (شمشیر فلزی سامورای) و تکنیکهای آی کی دو برقرار گردید. این سبک در حال حاضر نیز توسط جانشین وی Koji Yoshida در حال تکامل و توسعه می باشد. روشهای نیشیو بطور کامل ریشه در استفاده سنتی از این سلاح ها دارد و بطور کامل با روشهای محبوب Morihiro Saito که بعد از وی در IWAMA پایه گذاری شده است تفاوت دارد. بعنوان مثال روش کار شمشیر نیشیو معروف به Otonashi یا شمشیر زنی مسکوت است بدان معنی که از حداقل تماس بین تیغه ها پیروی می کند و کلیه حرکتها در مدت زمان کوتاه بین دو حمله حریف صورت می پذیرد.
چوب و شمشیر در آی کی دو نیشیو از مرکزیت خاصی برخوردارند. نیشیو از استاد بزرگ در این مورد چنین نقل می کند “آی کی دو تجلی از مفاهیم حرکتی گذر شمشیر از میان بدن است”. لذا آموزش و یادگیری آی کی دو بدون درک صحیح از حرکات شمشیر امری بسیار غریب و نیمه تمام است. از نظر نیشیو آنانکه ادعا می کنند در تکنیکهای دست خای آی کی دو اثری از تکنیکهای سلاح های چوب و شمشیر وجود ندارد هنوز سخن استاد بزرگ در این زمینه را درک نکرده اند.
استاد نیشیو نه تنها در مورد جنبه های فنی آی کی دو بسیار سخت کوش بود، بلکه همواره به فلسفه آی کی دو نیز وفادار ماند. وی فقط به اجرا و تقلید از هنر استاد بزرگ نپرداخت بلکه آموزه های استاد بزرگ را با قلب خویش درک نمود و آنها را با دانش و فنون بسیار وسیع خویش ترکیب نمود که منتج به ایجاد فرمی بسیار موثر و اخلاق گرایانه از بودو گردید. وی در دوران بسیار طولانی آموزش آی کی دو شاگردان بسیار زیادی را تربیت نمود که یکی از آنها Ichiro Shishiya Sensei دارنده دان ۷ آی کی دو می باشد.
شیهان شوجی نیشیو سر انجام در ۱۶ مارچ سال ۲۰۰۵ در سن ۷۷ سالگی از دنیا رفت. وی در آخرین سفرش به آمریکا در سال ۲۰۰۰ میراث سالهای طولانی عمر سپری شده اش در آی کی دو را به شاگرد خویش شیهان Koji Yoshida که مدت ۳۴ سال شاگرد وی بود سپرد.
جهان با سرعتی سر سام آور در حال تغییر است. جمله ای معروف می گوید “اگر همچنان در حال انجام کاری هستید که شش ماه پیش انجام میدادید بدانید که این کار در حال حاضر دیگر اشتباه است”. این جمله در آی کی دو نیز مصداق دارد. لازم نیست هر آنچه در گذشته انجام می دادید را بطور کامل کنار بگذارید و این در حالیست که رشد آموخته های ما نباید متوقف گردد. ما نباید هسته اصلی اصول را رها کنیم بلکه باید همواره سرعت رشد خود را بالا برده و با جهان اطراف رشد نماییم تنها در اینصورت است که مسیر رشد و پیشرفت آی کی دو از رفتن به بیراهه منحرف نگشته و روز به روز به رشد و تکامل خود ادامه خواهد داد.
منبع: سایت رسمی نیشیو شیهان
(https://nishikazeaikido.org)